Wij zijn queer en hebben een fysieke handicap. We zijn lesbisch. We zijn trans. We zijn intersekse. We zijn bi. En we zijn aseksueel. We zijn vrouw of man. We zijn non-binair. We weten het niet zo goed. Ons lijf is niet zoals je het zou verwachten. Soms kun je dat zien, maar soms ook niet. Wij zijn queer crips.
De serie
omarming
als ik haar zie
twijfel ik
als ik haar hoor
wacht ik even
spasme, zeg ik dan
en sommige dingen
wennen niet
maar met elkaar kunnen we leren
een ode
zij de spieren
ik het hoofd
zij de moed
ik de planning
ik het bankieren
en zij die rijdt
zij de woorden
ik de brief
beiden geboft en
geliefd
hersengymnastiek
de partner_ouders
altijd “een vriend”
gezien – geen ruimte
om te verkennen,
maar de danser nooit
vastgepind,
doorgestroomd
verandering; met stok nieuwe
beweging
m’n accepteren
soms negeren – wat ik kan
niet wie
ik ben
ik
pionier
avonturier
ik vergaar
alle kennis
en verlang
om te weten
maak mijn keus
om te delen
in onze strijd
om te voeren
onze VER-
ANDERING
safe(r) spaces
“de ijzeren beugel
is er niet
voor niets
(bij rolstoelbasketbal)
warm en veilig
sterk en schurend
en ik hoef
niet
gefikst“
hoofdzaken
buiten de paden
buiten de lijnen
in mijn hoofd
vanuit mijn lijf;
plaats me niet
in jouw ideeën –
ík verwacht
ergens
te zijn