Het project

Wij zijn queer en hebben een fysieke handicap. We zijn lesbisch. We zijn trans. We zijn intersekse. We zijn bi. En we zijn aseksueel. We zijn vrouw of man. We zijn non-binair. We weten het niet zo goed. Ons lijf is niet zoals je het zou verwachten. Soms kun je dat zien, maar soms ook niet. Wij zijn queer crips.

De serie

Een geschilderd portret in rood-wit, waarop vanaf de zijkant het hoofd van een vrouw te zien in. Ze kijkt naar rechts en houdt nadenkend een paar vingers voor haar mond. In het groen is de tekst opgenomen op de linker helft van het portret

omarming

als ik haar zie
twijfel ik
als ik haar hoor
wacht ik even

spasme, zeg ik dan
en sommige dingen
wennen niet
maar met elkaar kunnen we leren

een ode

zij de spieren
ik het hoofd
zij de moed
ik de planning
ik het bankieren
en zij die rijdt
zij de woorden
ik de brief
beiden geboft en
geliefd

Een zwart-wit grof getekend (houtkool) portret, met veel zwart. Je ziet enkel het hoofd en de schouders. De onderste lip trekt een beetje naar links, of hangt misschien. Ze heeft kort haar en een bril en kijkt levendig. De tekst staat in wit links van het portret.
Een man met bril, en niet veel en kort haar, is meermaals getekend. Steeds alleen de buste en elke keer net een andere, zachte kleur. Groot in het midden kijkt hij rechts naar beneden, in paars getekend. Daarachter een groter silhouet in geel-groenig. Klein links onder staat hij in een open houding, in lichter blauw. Rechts tegen de kantlijn aan staat hij nog een keer - maar een half gezicht, want door de kantlijn afgebroken - recht voor zich uit kijken en in het groen. Rechts boven in hetzelfde lichter blauw staan de vage contouren van het gezicht naar links kijkend. De tekst staat in het blauw op de linker helft van de pagina

hersengymnastiek

de partner_ouders
altijd “een vriend”
gezien – geen ruimte
om te verkennen,
maar de danser nooit
vastgepind,
doorgestroomd
verandering; met stok nieuwe
beweging

m’n accepteren
soms negeren – wat ik kan
niet wie
ik ben
ik
pionier
avonturier
ik vergaar
alle kennis
en verlang
om te weten
maak mijn keus
om te delen
in onze strijd
om te voeren
onze VER-
ANDERING

Een blokkerig geschilderd protret van een grote, nieuwsgierig en energiek kijkende vrouw. Haar buste is zichtbaar, inclusief een arm die op tafel ligt Haar lange, jongere haar ligt over haar andere schouder. Ze leunt naar rechts en kijkt schuin naar links. De achtergrond is rood. De tekst staat links in het beeld met witte letters.
Getekend van onderen af als een romeins standbeeld, zit iemand in haar roltoel. Ze is met minimale lijnen getekend. Ze heefy lang golvend haar, haar handen liggen in haar schoot, de benen over elkaar en ze kijkt recht vooruit. Over het beeld heen zijn ecoline-achtige kleuren in vlekken. Het gedicht staat aan de rechter kant van het beeld, de titel bovenin in het midden, en is in het donkerblauw geschreven. De kleur komt terug in de vlekken,

safe(r) spaces

“de ijzeren beugel
is er niet
voor niets
(bij rolstoelbasketbal)

warm en veilig
sterk en schurend
   en ik hoef
                     niet
       gefikst“

Een verfijnde zoom-in van een open vrouwelijk gezicht. Je ziet alleen net de ogen, de neus en de mond. Ze kijkt met de ogen vol open links omhoog. Het is een licht portret met relatief veel wit. De tekst staat in het fel roze links n beeld. De kleur van de tekst komt onder andere terug in de lippen.

hoofdzaken

buiten de paden
buiten de lijnen
in mijn hoofd
vanuit mijn lijf;
plaats me niet
in jouw ideeën –  
ík verwacht
ergens
te zijn

error: Content is protected !!